Nieśmiało weszłam do rezydencji państwa Heart i rozglądałam się po jej wnętrzu. Bogato ozdobienie i wyrafinowane meble świadczyły o tym, że burmistrzowi dobrze się powodzi. Jego żona miała dobrze zagospodarowaną garderobę i kuferek z biżuterią. Skierowałam się do sypialni ich córki, ale w środku nikogo nie było. Wydawało mi się, że dzieci bogatych rodziców, nie pasują w ogóle do swojego otoczenia, bo nie są dostojne i arystokratyczne. Nie mogłam się bardziej pomylić.
Oglądając kuchenne meble, usłyszałam piękną muzykę dobiegającą z salonu. Gdy tam weszła, moim oczom ukazał się biały fortepian, na którym grała drobna dziewczyna. Była niewysoką blondynką w kremowej sukience i z blond kokiem na czubku głowy. Uśmiechnęła się do mnie promiennie i tak jak chciałam, opowiedziała mi o swoim życiu.

"Urodziłam się dwudziestego czerwca 1994 roku. Mój tata dopiero zaczynał karierę polityka i pamiętam, że nie wiodło nam się wtedy zbyt dobrze. Moja matka uleczyła się z anoreksji i zaczęła pisać, tak jak radził jej psychiatra. Do dziś szuka wydawnictwa, które mogłoby opublikować jej książkę. Gdy moi rodzice sobie nie radzili dziadkowie, zabierali mnie do siebie na całe miesiące. Był to dla naszej rodziny bardzo ciężki okres i nikt z nas nie lubi go wspominać.
Pewnego dnia jednak coś się zmieniło, do naszego mieszkania wszedł mój ojciec z uśmiechem na twarzy i bukietem czerwonych róż dla mojej mamy. "Zostałem burmistrzem." - powiedział i przytulił mnie. Miałam wtedy czternaście lat i nie znałam dokładnie słowa "burmistrz". Okazało się, że przydzielono mu za dużo obowiązków i po prostu nie dawał sobie rady. Pewnej nocy wrócił do domu pijany, rodzice się pokłócili, a mama wyrzuciła tatę na tydzień, poza dom. Nie wiem co wtedy robił i nie wiem co sobie wtedy myślałam, ale przestałam jeść i zaczęłam chudnąć. Potwornie chudnąć. W końcu wylądowałam w szpitalu, gdzie w kapliczce moi rodzice pobrali się po raz drugi, mimo tego, że nie byli nawet w separacji. Gdy się o tym dowiedziałam, depresja mnie opuściła. Utyłam 10kg, ale mój organizm nadal jest wymęczony i żałuję tego, że zamartwiałam swoich rodziców.

A jeżeli dzięki wspólnemu smutkowi znów się pokochali? Tego nie jestem pewna ... "

Odchodząc zauważyłam, że Florence skierowała się przed telewizor i puściła 3 sezon "Zagubionych" na DVD. Gdy dziewczyna jadła czekoladowe markizy nie mogłam się nadziwić ile przeszła w życiu.